tekst: Maria Szynaka-Tomaszewska
hodowla Eidi n’Amanar
eidi.amanar@gmail.com

Wyobraź sobie…
Budzisz się w zupełnie obcym dla siebie miejscu, wszędzie tylko pustka …
Czułbyś się wtedy bezpiecznie? Co zrobiłbyś w takich okolicznościach?
Czy byłbyś w stanie przewidzieć swoją reakcję?
Trudno powiedzieć!

Taki właśnie los spotkał azawakhi. Piękne stworzenia sprowadzone z dziczy, w całkiem dla nich obcym otoczeniu.
Jak czują się w nowych warunkach? Jak są postrzegane przez społeczeństwo?

Wielu z nas traktuję je jako ozdobę. Zauważając jedynie ich piękno, często zapominamy o ich prawdziwej naturze. Pragnienie posiadania sprawia, że pozostajemy ślepi na ich potrzeby. Ekscytacja pięknem, to jednak trochę za mało, aby decydować się na wspólne życie.

Obserwatorzy azawakhów, a nierzadko również ich właściciele potrafią jedynie oceniać ich zachowania, zamiast po prostu je zrozumieć i stworzyć więź, która jest niezbędna, aby pomóc tym psom oswoić się z niecodziennymi warunkami, w których przyszło im żyć.

Zanim zdecydujesz się na azawakh’a, spójrz na świat jego oczami!

Azawakh nie jest typowym psem. Dumny, uważny, zdystansowany (ale tyko dla obcych) i dominujący. Mówi się, że jest niezależny ale czasami myślę, że to nieprawda bo zrobi wszystko dla tych, których kocha i szanuje. Jeśli Ci nie ufa i nie traktuje jako lidera w stadzie, będzie Cię ignorował, demonstrował swoją niezależność a w rezultacie czując zagrożenie i niepewność, może stać się agresywny. Aby być naprawdę kochanym i szanowanym przez azawakh’a, musisz poświęcić mu sporo czasu i być bardzo uważnym. Dlatego właśnie twierdzę, że to nie pies dla każdego. Zanim nabędziesz azawakh’a, upewnij się, że jesteś cierpliwy, konsekwentny, empatyczny i nigdy nie zapomnisz o jego przeznaczeniu i pochodzeniu. Ja zawsze umożliwiam moim psom pozostanie przy ich prawdziwej naturze. One potrzebują przestrzeni, nigdy nie staną się naszymi niewolnikami. Jeśli tylko czują Twoje pozytywne emocje, pozostają lojalne, spokojne i czułe i będą Cię zawsze strzec z całych swoich sił. Osobiście uważam, że nikt nie jest w stanie posiadać azawakh’a. Możemy jedynie stać się członkiem jego stada. Tylko od nas zależy czy zostaniemy jego liderem , co jest jedynym rozwiązaniem aby mieć zrównoważonego, zrelaksowanego i szczęśliwego psa. Jestem zdania, że: mój pies jest taki, jak ja. Wobec tego bardzo ważnym jest to, że my-jako jego właściciele jesteśmy stabilni emocjonalnie i wysyłamy światu pozytywną energię. Empatia jest kluczową cechą azawakha, co sprawia, że tak uwielbiam tę rasę.

– O Boże, azawakhi są takie agresywne – to zdanie, które słyszałam wiele razy. To takie „nie w porządku”, że oceniamy je w ten sposób. Skąd to się właściwie wzięło? To proste! Z niezrozumienia ich ‚niewłaściwych’ reakcji, które powodują, że azawakh w naszych oczach nierzadko jest dziką bestią.

Jest w zasadzie kilka kluczowych zachowań, które kreują taką opinię. Jeśli tylko są nam one znane, sprawa obchodzenia się z azawakhiem staje się prosta. Nawet dla niedoświadczonych właścicieli i miłośników tej pięknej rasy:
– kiedy azawakh próbuje chwycić Cię za udo lub łydkę to znaczy, że ostrzega Cię bo najprawdopodobniej naruszyłeś jego terytorium albo pies czuje się niepewnie lub najzwyczajniej w świecie, boi się bo właściciel nie jest wystarczająco silny, by przewodzić stadu:
– kiedy azawakh warczy lub pokazuje zęby aby przestraszyć, (to nie atak!!) może naruszyłeś jego terytorium albo po prostu Twoje nieodpowiednie zachowanie jest tego powodem, a całkiem prawdopodobne, że broni swojego właściciela wszakże to jego natura! Nie zapominajmy, że głównym jego przeznaczeniem jest stróżowanie! Dopiero potem polowanie.
– kiedy azawakh biegając wolno, nie słucha i nie zważa na Twoje wołanie, znaczy że pies Ci nie ufa i nie ma między Wami odpowiedniej więzi. Powód: jesteś kiepskim liderem.

Więc jeśli faktycznie marzysz o azawakhu:
– bądź cierpliwy – azawakh jest mądry i inteligentny, łatwo się uczy, ale jego niezależność nie pozwala na zbyt szybkie i łatwe podporządkowanie się
– bądź konsekwentny – ćwiczenia muszą być powtarzane tak długo, aż staną się nawykiem, nagła zmiana zasad powoduje, że pies czuje się zakłopotany i zagubiony
– bądź liderem –  pokaż swoją siłę, dbaj o członków stada, staną się wtedy zrelaksowani i bezpieczni
– okaż zrozumienie – zrozum, że azawakh to prymitywna rasa i potrzebuje czasu, aby poznać warunki i zasady w nowym otoczeniu
– bądź wymagający i sprawiedliwy – ucz psa komend, spaceruj, spędzaj wspólnie czas, a nie (nie daj Boże!) wysyłaj psa z handlerem na wystawy, stwórz wspólną więź, aby wzmocnić jego poczucie bezpieczeństwa
– obserwuj swojego psa – będziesz wtedy w stanie zrozumieć i przewidzieć jego reakcje, a z czasem zapobiegać tym niewłaściwym
– słuchaj swojego psa – on potrzebuje naszej uwagi
A przede wszystkim: Bądź spokojny i kochaj swojego azawakha!

*** Jestem azawaczym pasjonatem. Myślę, że mogę również nazwać się hodowcą. Moja rodzina składa się z 12 członków (3 dorosłych, 2 dzieci, 6 azawakhów i 1 saluki). Jak widać azawakh jest bardzo dominujący! 😉 Ale przede wszystkim jestem szczęściarą! Obcowanie z azawakhami było moim marzeniem, na długo przed tym, zanim pierwszy z nich zawitał do mojego domu. Teraz, dzięki tym wyjątkowym bestiom przeżywam wyjątkową przygodę. Żyjemy w harmonii, strzegąc swojego stada, otoczeni przez prawdziwych, szczerych przyjaciół (innych nie akceptujemy). Czasami moje psy, dzięki swojej empatii, wiedzą lepiej co jest dla nas najlepsze. Dzięki nim, każdego dnia naprawdę wiele się uczę. Moim kluczowym sukcesem nie jest wygrywanie wystaw, jest nim pełne pasji życie z moją rodziną.