Zjazd z Jurajskich Biskupic 2018

Prosecco wypite razem smakuje najlepiej. Szczególnie, jeśli jest dobrze schłodzone i kosztowane w miłym towarzystwie. Podobnie sprawy się mają z lemoniadą arbuzową oraz wędzonym pstrągiem, bograczem i bezą z mascarpone.
Tego wszystkiego nie brakowało na tegorocznym zjeździe Z Jurajskich Biskupic. Przede wszystkim nie brakowało borzojowych dyskusji oraz innych opowieści różnej treści. Nie oszukujmy się jednak – to towarzystwo jest wyjątkowo monotematyczne – każdy temat prędzej czy później ma swój kynologiczny finał.

W tym roku rodzina powiększyła nam się o właścicieli Och – szczeniąt. Ancymonki rozjechały się od tatrzańskich turni po mazurskie jeziora, spacerują po irlandzkich bezdrożach i w całkiem tłocznym nowojorskim Central Parku.

Kiedy jedni szukali wytchnienia w cieniu jurajskich drzew, dzieci chłodziły się ogrodową fontanną. Dorota (sekcja przedszkolaki starsze) dała spontaniczny mini-recital („Cudownych rodziców mam„). Jerzyk (sekcja przedszkolaki młodsze) wszystko, co miał do powiedzenia zapisywał kolorowymi kredami na tablicach. Miłosz uważnie przyglądał się starszemu towarzystwu – nie miałem jednak odwagi zapytać, co o całym tym kolektywie myśli.

Jurajskie oraz ‚napływowe’ psy świetnie się integrowały zwiedzając biskupickie posiadłości – chłopcy nie byli zgodni we wszystkich sprawach, ale szybko został wypracowany modus vivendi.

Tymczasem kogo zmogło słońce, komu do głowy za szybko uderzyły bąbelki prosecco, ten mógł się zregenerować na ogrodowym hamaku. Jak śpiewa klasyk – w życiu piękne są tylko chwile. Takich chwil życzyłbym nam wszystkim jak najwięcej.

Piotr Łabiński

Kiedy koleżanka poleciła mi hodowlę chartów Z Jurajskich Biskupic, nie wiedziałam, że hodowla może tak wyglądać. To znaczy nigdy nie mieliśmy psa z hodowli, zawsze były u nas najcudowniejsze pod słońcem kundelki. Jednak to, co wraz z Heniem (OBYWATEL PISZCZYK z Jurajskich Biskupic) otrzymaliśmy w pakiecie jest cudne. Nawet Stachu – mix wyżła i sama nie wiem czego, mimo swoich problemów czuł się swobodnie i genialnie. I chyba się zakochał nawet …
A ja? Przez te dwa dni zapomniałam o całym świecie. Naoglądałam się borzojów w różnych kształtach, poczułam cały wachlarz zachowań i relacji psich. Tak intensywnie, tak dużo w jednym miejscu. Po raz pierwszy rozmawiałam o borzojach, nacieszyłam oczy zachowaniem Staszka, pobyłam z Wami, posmakowałam. Fajnie spotykać ludzi, którzy mimo problemów, kłopotów, potknięć żyją pasją i wkładają w to tyle pozytywnej energii i ciepła. Fajnie spotykać się w Biskupicach.

Małgorzata Andrzejuk – Kamińska

Kiedy organizowałam pierwszy zjazd Z Jurajskich Biskupic była nas garstka. W ostatni weekend lipca było nas znacznie więcej. Czas płynie nieubłaganie, nowe maluchy pojawiają się na świecie, tym samym nam przybywa borzojowej rodziny. Wspaniałej i niepowtarzalnej. Wszystkim Wam bardzo dziękuję, że mimo upałów przejechaliście wiele kilometrów (niektórzy nawet bardzo wiele), aby pobyć z nami. Aby pokazać jak rosną maluchy, podzielić się doświadczeniem, spostrzeżeniami, zmartwieniami. Patrząc na Was wiem, że w każdym zakiełkowała miłość do rasy – do chartów rosyjskich. Są przecież najwspanialsze na świecie! Nieprawdaż?
Mimo, że śmietana w tym upale nie chciała się ubić tort Pauliny był słodki – niech Wam tak słodko będzie z Waszymi borzojami do kolejnego zjazdu! Dziękuję

Agata