Idiosyncrasies in greyhounds that can affect their medical care
William E. Feeman III

Charty angielskie (greyhoundy) są hodowane i selekcjonowane pod kątem szybkości i zrównoważonego temperamentu. Jednak pewne cechy osobnicze psów tej rasy mogą mieć istotny wpływ na wyniki badania klinicznego i opiekę weterynaryjną.
Czy jesteś odpowiednio przygotowany na wizytę następnego charta w twoim gabinecie ?

Przez tysiące lat greyhoundy krzyżowano i selekcjonowano pod kątem szybkości. Tak selektywny sposób hodowli sprawił, że współczesne charty angielskie wykazują znaczną liczbę szczególnych cech. Greyhoundy, które zakończyły już wyścigową karierę, stają się coraz popularniejszymi zwierzętami domowymi, a także częstymi pacjentami gabinetów weterynaryjnych. Szacuje się, że każdego roku około 18 000 chartów angielskich trafia do domów jako zwierzęta towarzyszące (USA). Artykuł niniejszy ma na celu zapoznanie lekarzy weterynarii z niektórymi cechami tej rasy, które mogą wpływać na opiekę medyczną nad tymi psami.

SZCZEGÓLNE CECHY W BADANIU MORFOLOGICZNYM KRWI
Hematokryt
Powszechnie wiadomo, że greyhoundy mają wyższe niż psy innych ras wartości hematokrytu (tab.1)1 i że są one zazwyczaj wyższe niż górny zakres wartości uznawanych przez większość laboratoriów diagnostycznych za prawidłowe dla psów.1,2 U chartów hematokryt o wartości nawet 65% nie jest niczym niezwykłym i nie budzi niepokoju. Gdy natomiast wynosi mniej niż 45% może świadczyć o niedokrwistości, choć u innych psów byłby w zakresie wartości prawidłowych.

Liczba płytek krwi
Liczba płytek krwi jest u chartów angielskich niższa niż u psów innych ras (tab.1).2 W niektórych laboratoriach referencyjnych za prawidłowe uznaje się wartości 64 000 płytek /µl.3
Jednym z czynników utrudniających interpretację liczby płytek krwi u greyhoundów jest ehrlichioza, choroba przenoszona przez kleszcze, która powoduje trombocytopenię. Moim zdaniem, gdy liczba płytek krwi u charta angielskiego wynosi ≤ 100 000/µl, należy przebadać go w kierunku ehrlichiozy i innych chorób przenoszonych przez kleszcze. W niektórych przypadkach trzeba rozważyć objawowe leczenie trombocytopenii, polegające na podaniu doksycykliny oraz, ewentualnie, glikokortykosteroidów.

Liczba i morfologia krwinek białych
Charty angielskie mają z zasady niższą liczbę krwinek białych niż inne psy (tab.1).1,3 Mniej jest zarówno limfocytów, jak i neutrofilów i monocytów. Takie wyniki pomiarów stosunkowo rzadko mają znaczenie kliniczne i nie zawsze muszą wskazywać na chorobę immunosupresyjną lub uogólnione zakażenie.
Eozynofile grehoundów mają „puszyste” ziarnistości (brak jest typowych dla eozynofilów pomarańczowych ziarnistości), co sprawia, że komórki te wyglądają na zwakuolizowane. Częściej stwierdza się to w preparatach wybarwionych barwnikiem Diff – Quik (Dade Behring) niż po barwieniu odczynnikiem Giemzy. Takie eozynofile można pomylić z toksycznymi neutrofilami.4

SZCZEGÓLNE CECHY PROFILU BIOCHEMICZNEGO SUROWICY

Stężenia kreatyniny i azotu mocznikowego
Charty angielskie mają istotnie wyższe stężenia kreatyniny niż psy innych ras (tab.1).5 Jest to przypisywane przede wszystkim większej masie mięśniowej psów tej rasy i często prowadzi do błędnego rozpoznania wczesnej fazy niewydolności nerek. Suki rasy greyhound mają wyższe stężenia azotu mocznikowego we krwi (BUN),1 chociaż wielkość filtracji kłębkowej jest u greyhoundów podobna jak u innych psów (Drost WT, Couto CG, Fischetti AJ et al., Department Of Veterinary Clinical Sciences, The Ohio State University, Columbus, Ohio: dane niepublikowane, 2005). Żywienie psów surowym mięsem powoduje wzrost wartości BUN, a w niektórych przypadkach także wzrost stężenia kreatyniny.6 Wiele chartów biorących udział w wyścigach, oraz pewna część psów już wycofanych z zawodów jest karmiona pokarmem surowym, dlatego stężenie BUN i kreatyniny może być u nich nadal podwyższone i to przy braku niewydolności nerek.
U wszystkich greyhoundów z łagodnie podwyższonym stężeniem kreatyniny należy wykonać badanie moczu i zmierzyć jego ciężar właściwy refraktometrem. Jeśli u pacjenta nie stwierdzimy białkomoczu, a ciężar właściwy moczu wynosi powyżej 1,020, to wysokie stężenie kreatyniny nie świadczy o chorobie.
Wartości wskaźników laboratoryjnych u chartów angielskich i psów innych ras*
Wskaźnik laboratoryjny
Wartość u chartów angielskich / Zakres wartości referencyjnych dla psów
Hematokryt (%) 41,4 – 64,2 / 37 – 55
Płytki (x103/µl) 64 – 292 / 160 – 416
Krwinki białe (/µl) 1800 – 14600 / 6000 – 17000
Segmentowane (/µl) 3690 – 7278 / 3000 – 11400
Limfocyty (/µl) 246 – 3198 / 100 – 4000
Monocyty (/µl) 0 – 820 / 150 – 1350
Kreatynina (/µl) 0,8 – 1,6 / 0 – 1
Całkowite T4 (nmol/l)** 2,1 – 37 / 10 – 45,5
Wolna T4 metodą dializową 1,3 – 32,2 / 3,9 – 39,9
Globuliny (g/dl) 1,4 – 4,2 / 3,8 – 5
Sód (mmol/l) 149 – 157 / 142 – 150
Chlorek (mmol/l) 110 – 122 / 110 – 121
Bilirubina całkowita (mg/dl) 0 – 0,7 / 0,1 – 03
*Źródło: pozycje piśmiennictwa 3, 6 i Drost WT, Couto CG, Fischetti AJ i wsp., Department Of Veterinary Clinical Sciences, The Ohio State University, Columbus, Ohio: dane niepublikowane, 2005.

**Wartości referencyjne T4 i wolnej zawierają się w pobliżu dolnego zakresu czułości testu, co może uniemożliwiać rozpoznanie niedoczynności tarczycy wyłącznie na podstawie jego wyników. Rozpoznanie niedoczynności tarczycy u greyhoundów powinno opierać się na wynikach testów laboratoryjnych (podwyższone wyniki testu odpowiedzi na hormon stymulujący tarczycę, obniżone stężenia całkowitej i wolnej T4) oraz objawach klinicznych.

Stężenia hormonów tarczycy
Charty angielskie mają niższe stężenie hormonów tarczycy (tyroksyna całkowita [T4] i wolna T4 mierzona metodą dializową) niż psy innych ras (tab.1).7 Praktyczne znaczenie kliniczne w weterynarii tego faktu jest jednak kontrowersyjne. Niektórzy lekarze weterynarii uważają, że u większości greyhoundów występuje niedoczynność tarczycy i należy im podawać lewotyroksynę, natomiast inni twierdzą, że niższe stężenia hormonów tarczycy są dla tej rasy psów normą.
W jednym z programów adopcji tych chartów zasugerowano, aby osobnikom wykazującym objawy lękowe podawać dodatkowo hormony tarczycy niezależnie od stężenia endogennych hormonów tarczycy w ich organizmach.8 Ja jednak nie zgadzam się z tym poglądem i uważam, że często stosuje się nadmierną ilość hormonów tarczycy w terapii zastępczej u chartów. Psy tej rasy zazwyczaj wykazują liczne objawy kliniczne, które bywają mylnie uznane za objawy niedoczynności tarczycy. Wiele psów jest mało aktywnych, źle znosi zimno i występuje u nich łysienie tylnej części ud. Łysienie ud jest określane mianem zespołu łysiejących ud (patrz poniżej) i nie ustępuje mimo długotrwałego podawania hormonów tarczycy.9
Niedoczynność tarczycy można rozpoznać u chartów angielskich wyłącznie w oparciu o wyniki pomiarów pełnego profilu hormononalnego tarczycy (stężenie całkowitej T4, stężenie wolnej T4 zmierzone metodą dializową, stężenie trójjodotyroniny [T3] całkowitej i wolnej T3 oraz testu odpowiedzi na hormon stymulujący tarczycę) i występujące objawy kliniczne. (Stężenia trójjodotyroniny całkowitej i wolnej u greyhoundów są podobne jak u psów innych ras).*

Inne szczególne cechy
U chartów angielskich występują niższe stężenia globulin i wyższe stężenia sodu, chlorków i bilirubiny niż u psów innych ras (tab.1), chociaż wyniki te są rzadko błędnie interpretowane lub mają znikome znaczenie kliniczne.3

SZCZEGÓLNE CECHY KARDIOLOGICZNE

Charty angielskie mogą mieć łagodnie powiększone serce i łagodny szmer sercowy, który można jednak uznać za fizjologiczny. Szmer ten określany jest mianem fizjologicznego szmeru przepływowego i traktowany jako szmer idiopatyczny najprawdopodobniej wynikający z przepływu krwi związanego z wysoką objętością wyrzutową serca.10, 11 Fizjologiczny szmer przepływowy to szmer skurczowy (nie zaś pełnoskurczowy), o niskiej intensywności (stopień III lub niższy),10,11 słyszalny najwyraźniej przy podstawie serca po lewej stronie klatki piersiowej i należy go odróżnić od szmerów spowodowanych chorobami serca.
U wielu zdrowych chartów nawet wiele lat po zakończeniu kariery zawodniczej stosunkowo często stwierdza się łagodne uogólnione powiększenie serca.
Szczególne cechy echokardiograficzne stwierdzane u greyhoundów to powiększenie jamy lewej komory, pogrubienie ściany lewej komory i ściany przegrody międzykomorowej oraz zwiększenie odstępów między skurczami. Różnice te są istotne mimo uwzględnienia poprawki na powierzchnię i masę ciała chartów angielskich.12 Psy tej rasy mają także znacząco wyższe średnie ciśnienie tętnicze (118 mmHg wobec 98 mmHg u innych ras).13

SZCZEGÓLNE CECHY DERMATOLOGICZNE

Idiopatyczna choroba skóry i kłębuszków nerkowych
Idiopatyczna choroba skóry i kłębuszków nerkowych, znana także w literaturze anglosaskiej pod nazwą „Alabama rot”, jest rzadką chorobą występującą jednak znacznie częściej u chartów angielskich niż u psów innych ras.14-16 Uważa się, że wywołuje ją toksyna 0157:H7 Escherichia coli.14 Pierwsze objawy kliniczne choroby to zapalne i bolesne obrzęki skóry, które przekształcają się w strupy, a następnie wolno gojące się wrzody o wielkości od kilku milimetrów do kilkunastu centymetrów. Zmiany występują najczęściej na stawach skokowych, kolanowych i przyśrodkowej stronie ud. W rzadkich przypadkach zmiany mogą występować także na kończynach piersiowych, klatce piersiowej lub na brzusznej stronie brzucha. W tej fazie choroby pies jest bardzo często osowiały i nie ma apetytu. Choroba nerek towarzyszy 25% przypadków Alabama rot i może wystąpić do 10 dni po pojawieniu się pierwszych zmian skórnych.
Idiopatyczną chorobę skóry i kłębuszków nerkowych rozpoznaje się na podstawie badania histologicznego, wyniku badania morfologicznego, biochemicznego surowicy, badania moczu i objawów klinicznych. W badaniach laboratoryjnych najczęściej stwierdza się łagodną niedokrwistość, trombocytopenię, hipoalbuminemię, podwyższoną aktywność aminotransferazy alaninowej i białkomocz.17 Leczenie ma charakter podtrzymujący i obejmuje podawanie miejscowo i ogólnie antybiotyków wybranych na podstawie wyniku posiewu i antybiogramu (w hodowlach bardzo często stwierdza się bakterie Staphylococcus, uważane jednak za patogeny wtórne).18 Greyhoundy z azotemią powinny otrzymywać dożylnie płyny i leki działające objawowo.

Zespół tworzenia się zaskórników w okolicy brzusznej tułowia
Zespół tworzenia się zaskórników w okolicy brzusznej tułowia (ang. ventral comedo syndrome) występuje u wielu chartów angielskich. Zaskórniki występują najczęściej wzdłuż brzusznej części klatki piersiowej i mogą być wtórnym efektem ucisku stosunkowo głębokiej klatki piersiowej na podłoże.18 Ucisk ten wbija trzony włosów w głąb mieszków włosowych, gdzie działają jak ciała obce i powodują zapalenie, niedrożność mieszków i tworzenie się zaskórników. Choroba ta bardzo rzadko stanowi problem kliniczny i najczęściej jest problemem wyłącznie kosmetycznym. Można ją leczyć, stosując szampony lub żele zawierające nadtlenek benzoilu lub substancje keratolityczne.18 Jeżeli nie pojawi się wtórne ropne zapalenie skóry, podawanie antybiotyków nie jest wskazane.

Zespół łysiejących ud
Zespół łysiejących ud to utrata owłosienia na tylnych częściach kończyn miednicznych, przebiegająca bez świądu i bez stanu zapalnego. Zmiany te mogą być postępujące i rozprzestrzeniać się na powłoki brzuszne. W rozpoznaniu różnicowym należy brać pod uwagę przede wszystkim nużycę, dermatofitozę, niedoczynność tarczycy, nadczynność kory nadnerczy (hiperadrenokortycyzm) i zaburzenia równowagi hormonów płciowych.18 Brak leczenia przyczynowego tej choroby, ponieważ nie znamy wywołujących ją czynników. U psów z prawidłowym poziomem hormonów tarczycy podawanie tyroksyny może pobudzać wzrost włosów, ale należy zachować szczególną ostrożność przy leczeniu tej choroby lewotyroksyną.19 U wielu chartów angielskich objawy zespołu łysiejących ud ustępują kilka miesięcy po zakończeniu kariery zawodniczej.18

Nagniotki
Charty angielskie wydają się szczególnie wrażliwe na tworzenie się nagniotków.20 Nagniotki to ogniska nadmiernego rogowacenia najczęściej na opuszkach palców, a ich obecność może powodować silny ból i kulawizny. W rozpoznaniu różnicowym należy brać pod uwagę przede wszystkim brodawki opuszek. Rzeczywista przyczyna tworzenia się nagniotków nie jest znana, ale być może powstają, gdyż w opuszkach chartów brak grubej warstwy tkanki tłuszczowej pochłaniającej wstrząsy oraz chroniącej skórę i opuszki.20 W efekcie nadmierne siły trące między paliczkiem a opuszką mogą przyczyniać się do tworzenia nagniotków.20, 21 Inna teoria mówi, że nagniotki powstają w wyniku urazów opuszek, które goją się tworząc zwłóknienia i blizny.20, 21
Leczenie nagniotków polega na miejscowym stosowaniu preparatów zawierających kwas salicylowy (Kera-Solv Gel), chirurgicznym usunięciu nagniotków (ok. 50% nagniotków powraca w czasie od miesiąca do roku po usunięciu) i amputacji palca. Amputacja może jednak powodować powikłania, ponieważ nagniotki mogą wystąpić na pozostałych palcach.21 Po usunięciu nagniotka należy wykonać badanie histologiczne zmiany, aby potwierdzić rozpoznanie.

Symetryczne autoimmunologiczne zniekształcenie pazurów
Najczęstszą przyczyną utraty pazurów u chartów angielskich (całkowita utrata pazurów, przerost lub skrzywienie pazurów, tworzenie się szczelin w pazurach) jest uszkodzenie autoimmunologiczne. Choroba ta, zwana onychodystrofią pęcherzową, raczej nie atakuje opuszek palców lub innych miejsc, jak to ma miejsce u psów innych ras. Rozpoznanie różnicowe wymaga amputacji i badania histopatologicznego trzeciego paliczka (materiał należy przesłać do dermohistopatologa). Postawienie ostatecznego rozpoznania bardzo rzadko jest jednak konieczne, ponieważ większość psów i bez niego bardzo dobrze reaguje na podjęte leczenie. Przed wykonaniem biopsji najlepiej zlikwidować wszystkie wtórne zakażenia. W rozpoznaniu różnicowym należy brać pod uwagę zakażenia bakteryjne, zakażenia grzybicze, nowotwory i inne choroby autoimmunologiczne.
Leczenie składa się z podawania niezbędnych kwasów tłuszczowych w wysokich dawkach, leków immunosupresyjnych, a w razie konieczności – ogólnie i miejscowo antybiotyków.22 Niektórzy dermatolodzy stwierdzili, że połączenie tetracykliny, niacynamidu i wysokich dawek niezbędnych kwasów tłuszczowych (180 mg kwasu eikozapentaenowego/4,5 kg m.c.) pozwala skutecznie zwalczyć chorobę bez konieczności jednoczesnego podawania glikokortykosteroidów. Choroba może jednak wymagać długotrwałego leczenia.22

SZCZEGÓLNE CECHY ORTOPEDYCZNE

Złamanie środkowej kości stępu jest jednym z najczęstszych urazów ortopedycznych, które przerywają i kończą karierę zawodniczą wyścigowych greyhoundów.23 Urazy te można często leczyć chirurgicznie, chociaż dla wielu właścicieli jest to metoda zbyt droga. Inną metodą leczenia jest przedłużony odpoczynek (6-12 miesięcy) i założenie opatrunku gipsowego. Jeżeli nie zostanie wykonany zabieg chirurgiczny, złamanie powoduje obrzęk i zapalenie uszkodzonego stępu, ale większość chartów zachowuje doskonałą jakość życia.

SZCZEGÓLNE CECHY UKŁADU ROZRODCZEGO

U wielu suk greyhoundów wkrótce po zakończeniu startów w zawodach dochodzi do przerostu łechtaczki. Suki biorące aktywny udział w zawodach otrzymują rutynowo testosteron, aby zapobiec wystąpieniu cyklu rujowego. Jednym z odległych następstw tych iniekcji może być przerost łechtaczki.24 W niektórych przypadkach stan ten może być mylnie rozpoznany jako hermafrodytyzm. Jeżeli u suki nie występują inne objawy, nie ma konieczności rozpoczynania leczenia.24 Należy mieć jednak na uwadze ewentualne zaburzenia dotyczące rozrodczych narządów wewnętrznych, czemu można zaradzić, wykonując sterylizację.

SZCZEGÓLNE CECHY ZWIĄZANE ZE ZNIECZULENIEM

Wielu lekarzy weterynarii i właścicieli przypisuje chartom angielskim wiele odmiennych reakcji związanych ze znieczuleniem ogólnym. Nerwowe zachowanie się niektórych greyhoundów i stres spowodowany pobytem w szpitalu może wywoływać zaburzenia przewodu pokarmowego, hipertermię i niespodziewaną reakcję na leki stosowane w premedykacji. Budowa ciała chartów może także predysponować je do hipotermii w czasie znieczulenia. Greyhoundy mają stosunkowo wysoki stosunek powierzchni ciała do jego objętości oraz niska średnią zawartość tłuszczu w organizmie (17% tłuszczu w organizmie wobec 35% tłuszczu w organizmie mieszańców).25 Opracowano jednak wiele schematów bezpiecznego znieczulania tych psów. Podobnie jak u innych zwierząt domowych, bardzo ważne jest monitorowanie temperatury ciała greyhoundów przed i po operacji.

Hipertermia w czasie znieczulenia
U chartów angielskich może wystąpić hipertermia złośliwa i hipertermia niezłośliwa czy też stresowa. Hipertermia złośliwa jest rzadką wrodzoną wadą genetyczną, wynikającą z mutacji w białkach kanałów wapniowych znajdujących się w komórkach mięśniowych. Mutacja ta powoduje skurcze mięśni i pobudzenie ich metabolizmu, co prowadzi do wytwarzania nie tylko nadmiernych ilości dwutlenku węgla, ale także ciepła i w efekcie rozwinięcia się zagrażającej życiu hipertermii.26 Hipertermię złośliwą mogą wyzwalać gazy znieczulające (ale nie środki iniekcyjne), ekstremalny wysiłek fizyczny i stres. Najczęściej objawy pojawiają się w trakcie zabiegu lub w momencie kontaktu z gazem znieczulającym. Jedynym sposobem leczenia przypadków złośliwej hipertermii jest dożylna iniekcja środka zwiotczającego mięśnie – dantrolenu, jako dodatku do dożylnej wspomagającej terapii płynami, natychmiastowe przerwanie podawania gazu znieczulającego, schłodzenie pacjenta i wspomaganie oddychania.27 Nawet mimo odpowiedniej terapii choroba może być śmiertelna. Hipertermię złośliwą można ostatecznie potwierdzić, wykonując test kofeinowy na świeżych próbkach mięśni oraz badanie biochemiczne surowicy i analizę gazometryczną krwi (podwyższona aktywność kinazy kreatynowej lub aminotransferazy asparaginianowej, podwyższone stężenia CO2 , niskie pH i niekiedy niskie stężenia wodorowęglanów) pobranej podczas epizodu hipertermii.27 Można także przeprowadzić test wrażliwości osmotycznej erytrocytów, ale znalezienie komercyjnego laboratorium, które taki test wykonuje, bywa bardzo trudne.28
Hipertermia stresowa jest znacznie częściej spotykana u greyhoundów niż hipertermia złośliwa.29 Może wystąpić w dowolnym momencie, ale jest najbardziej prawdopodobna podczas rekonwalescencji. Charty angielskie są zwierzętami o stosunkowo dużej masie mięśniowej. U wielu z nich bardzo często podczas hospitalizacji występuje także lęk separacyjny lub stres. Moim zdaniem oba te czynniki mogą wyjaśniać znacznie częstsze występowanie hipertermii stresowej u chartów angielskich niż u jakiejkolwiek innej rasy psów.
Po wybudzeniu ze znieczulenia u wielu greyhoundów występują drżenia lub drgawki, co jest naturalną reakcją na łagodną hipotermię, ból lub zaburzenia orientacji. Drżenia mięśniowe prowadzą do zwiększonego wytwarzania ciepła, a jeżeli reakcja ta jest nadmiernie wyrażona, proces podnoszenia temperatury ciała utrzymuje się zbyt długo, to zwierzę osiąga wyższą niż normalna temperaturę ciała, przekraczającą niekiedy nawet 40,5⁰C. Jeżeli choroba zostanie rozpoznana odpowiednio wcześnie, zwierzęta te dobrze reagują na leczenie podtrzymujące (przeciwzapalne, płyny dożylne, schładzanie ciała, leki przeciwbólowe, środki zwiotczające mięśnie oraz wspomaganie oddychania) bez podawania dantrolenu. Wielu anestezjologów uważa, że jeżeli pies przeżyje bez wsparcia dantrolenem epizod hipertermii podczas znieczulenia, to nie była to hipertermia złośliwa.29

Środki znieczulające
Charty angielskie mają niższy klirens wątrobowy triobarbituranów niż inne rasy psów, co powoduje wydłużenie wybudzania po powtarzającym się podaniu tych leków. Całkowite ustąpienie działania triobarbituranów u greyhoundów może trwać nawet do ośmiu godzin, podczas gdy u psów innych ras 1-2 godziny. Wielu anestezjologów uważa, że pojedyńcza iniekcja tych leków nie jest niebezpieczna dla greyhoundów.29 Moim zdaniem istnieje wiele znacznie bezpieczniejszych środków znieczulających, które mogą zastąpić triobarbiturany.
Do znieczulenia iniekcyjnego najczęściej stosuje się połączenie ksylazyny z ketaminą albo propofol (alternatywą dla połączenia ksylazyna/ketamina jest tilmetamina/zolazepam, ale istnieją pojedyńcze doniesienia, że psy się po nich gorzej wybudzają).26 Podobnie jak u psów innych ras, premedykacja ograniczająca stres i ból pozwala także na mniej stresujące wybudzenie. Charty angielskie wydają się bardziej wrażliwe na działanie acepromazyny, która może przedłużyć sedację i zaostrzać hipotermię, dlatego należy stosować niższe dawki tego leku (<0,1 mg/kg m.c.).29 Acepromazyna jest zazwyczaj podawana domięśniowo razem z opioidami. Najchętniej znieczulenie utzrymywane jest na izofluranie lub sewofluranie, ponieważ są one w znacznie mniejszym stopniu metabolizowane niż halotan lub metoksyfluran (chociaż halotan jest także akceptowany). Wiadomo jednak, że halotan znacznie częściej wywołuje hipertermię złośliwą niż izofluran lub sewofluran.

PODSUMOWANIE

U chartów angielskich występuje wiele szczególnych cech, które mogą mieć znaczenie dla opieki medycznej sprawowanej nad tymi psami. Znajomość tych cech może uchronić przed stawianiem błędnych rozpoznań, umożliwia znacznie skuteczniejsze leczenie i ułatwia wybór testów diagnostycznych. W niedalekiej przyszłości opublikowane zostaną wyniki nowych badań opisujące inne szczególne cechy greyhoundów. Lekarzy weterynarii zainteresowanych zdobyciem dodatkowych informacji o tych chartach, a także pragnących wymienić własne spostrzeżenia z innymi lekarzami, którzy pracują z greyhoundami, zachęcam do odwiedzenia strony Greyhound Health Research and Information Network Web pod adresem www.ghrin.org .

Veterinary Medicine – Vol 100, No 8, August 2005, p. 592William E. Feeman III, DVM, Animal Medical Centre of Medina, 1060 S. Court St., Medina, OH 44256

PIŚMIENNICTWO:
Sullivan PS, et al. Platelet concentration and hemoglobin function in greyhounds. J Am Vet Med. Assoc 1994;205:838-841
Porter JA Jr, Canaday WR Jr. Hematologic values in mongrel and greyhound dogs being screened for research use. J Am Vet Med. Assoc 1971; 159:1603-1606
Steiss JE, et al. Hematologic and serum biochemical reference values in retired greyhounds, Compend Contin Educ Pract Vet 2000;22:243-248
Iazbik MC, Couto CG. Morphologic characterization of specific granules in Greyhound eosinophils. Vet Clin Pathol 2005; 34:140-143
Feeman WE 3rd, et al. Serum creatinine concentrations in retired racing Greyhounds. Vet Clin Pathol 2003; 32:40-42
Wynn SG, et al. AAVN Nutrition Research Symposium, June 2003 (abst.)
Gaughan KR, Bruyette DS. Thyroid function testing in Greyhounds, Am J Vet Res 2001; 62:1130-1133
Wolf D. Medical information you need to know about Greyhounds. Philadelphia, Pa: National Greuhound Adoption Program
Schoning PR, Cowan LA. Bald thigh syndrome of Greyhound dogs: gross and microscopic findings.Vet Dermatol 2000; 11:49-51
Hitchcock L, Ohio Veterinary Cardiology Ltd, Akron, Ohio: Personal communication, 2005
Kittleson MD, Kienle RD. Signalment, history, and physical examination. W: Small animal cardiovascular medicine. St. Louis, NO: Mosby, 1998; 44-46
Snyder PS, et al. A comparison of echocardiographic indices of the nonracing, healthy greyhound to reference values from other breeds. Vet Radiol Ultrasound 1995; 36:387-392
Cox RH, et al. Comparison of arterial hemodynamics in the mongrel dog and the racing greyhound. Am J Physiol 1976; 230:211-218
Rotermund A, et al. Cutaneous and renal glomerular vasculopathy in a great dane resembling „Alabama rot” of greyhounds. Vet Rec 2002; 151:510-512
Carpenter JI, et al. Idiopathic cutaneous and renal glomerular vasculopathy of greyhounds. Vet Pathol 1988; 25:401-407
Hertzke DM, et al. Glomerular ultrastructural lesions of idiopathic cutaneous and renal glomerular vasculopathy of greyhounds. Vet Pathol 1995; 32:451-459
Cowan LA, et al. Clinical and clinicopathologic abnormalities in greyhounds with cutaneous and renal glomerular vasculopathy; 18 cases (1992-1994). J Am Vet Med. Assoc 1997; 210:789-793
Burkett G. Skin diseases in greyhounds. Vet Med. 2000; 95:115-124
Credille KM, et al. The effects of thyroid hormones on the skin of beagle dogs. J Vet Intern Med. 2001; 15:539-546
Swaim SF, et al. Pressure reduction effects of subdermal silicone block gel particle implantation: a preliminary study. Wounds 2004; 16:299-312
Borghese IF. Corns and warts: definitions, causes and treatments. Accessed 2004
Auxilia ST, et al. Canine symmetrical lupoid onychodystrophy: a retrospective study with particular reference to management. J Small Anim Pract 2001; 42:82-87
Anderson MA, et al. Fractures and dislocations of the racing greyhound Part II. Compend Contin Educ Pract Vet 1995; 17:899-909
Threlfall WR, The Ohio State University Veterinary Teaching Hospital, Columbus, Ohio: Personal communication, 2005
Court MH. Anesthesia of the sighthound. Clin Tech Small Anim Pract 1999; 14:38-43
O’Brien PJ, et al. Canine stress syndrome/malignant hyperthermia susceptibility: calcium-homeostasis defect in muscle and lymphocytes. Res Vet Sci 1990; 48:124-128
Nelson TE. Malignant hyperthermia in dogs. J Am Vet Med. Assoc 1991; 198:989-994
Axlund TW. Exercise reduced collapse in dogs, w: Proceedings, West Vet Conf 2004
Bednarski K, The Ohio State University Veterinary Teaching Hospital, Columbus, Ohio: Personal communication, 2005

Źródło – Weterynaria po Dyplomie VOL 7 NR 3 – MAJ 2006