autor: Alexa Capra
tłumaczenia: Paulina Ziółkowska
tekst źródłowy

1. SOCJALIZACJA NIE OZNACZA SPOTYKANIA ZE SOBĄ PSÓW
Pierwszym i największym błędem jest przekonanie, że socjalizacja oznacza zabieranie psa na spotkania z innymi psami i ludźmi. Socjalizacja nie oznacza zabierania psa do centrum handlowego czy podbiegania do każdego psa, którego spotykamy na spacerze. Socjalizacja nie oznacza, że wystawiamy naszego psa na różnego rodzaju bodźce, oznacza wyposażenie psa w narzędzia, dzięki którym pies czuje się dobrze, kiedy jest pośród innych psów czy ludzi, w nieznanym środowisku. Każdy pies jest inny. Każdy pies powinien mieć swój własny program szkoleniowy, by pomóc mu czuć się dobrze.

2. ZSOCJALIZOWANY PIES TO NIE PIES, KTÓRY SIĘ DOBRZE ZACHOWUJE
Zsocjalizowany pies to nie jest pies, który się dobrze zachowuje. Zsocjalizowany pies to taki, który się dobrze czuje. Pies może czuć się dobrze, a mimo to nie lubić spotkań z nieznanymi psami, czy nieznanymi psami pewnego typu, czy też jakiegoś konkretnego nieznajomego psa. Czy nieznajomych ludzi. Pies z odpowiednimi umiejętnościami wie, jaką strategię wybrać spośród różnych strategii społecznych, wie również jak uniknąć spotkania z innym psem. Jedną z umiejętności, jaką pies może nabyć, jest jak uniknąć spotkania z innym psem. Efektem socjalizacji nie jest zmiana zachowania czy osobowości psa, ale poznanie go, zrozumienie, kiedy czuje się dobrze, co mu pomaga, a co jest dla niego problemem. Należy nauczyć się przewidywać, jak rozwinie się interakcja, oraz unikać spotkań, które mogą być szkodliwe dla stanu emocjonalnego psa.

3. NIE POZWALAJ NA SPOTKANIA PSÓW NA SMYCZY
W miastach dochodzi do wielu interakcji pomiędzy psami, kiedy są one na smyczy. Smycz, bez względu na długość oraz czy jest przypięta do szelek, ogranicza ruchy psa i zmusza psa do pójścia w kierunku wybranym przez właściciela, smycz skraca czas i przestrzeń do interakcji. Kiedy używa się smyczy do zablokowania psa, lub, co gorsze, do odciągnięcia go, może spowodować to olbrzymi stres u psa, a także zniszczyć zaufanie psa do właściciela. Jeśli smycz jest naprawdę niezbędna dla twojego psa, podążaj za nim, a jeśli chcesz rozdzielić dwa psy, zatrzymaj się, zablokuj smycz dłonią i wycofaj się, kiedy pies jest w stanie za tobą podążyć.

4. NIE ZACHĘCAJ I NIE ZMUSZAJ PSA DO PODCHODZENIA DO NIEZNANYCH PSÓW
Wiele psów rzuca się na inne psy, tylko dlatego, że wyprzedzają zabiegi “socjalizacyjne” ze strony właściciela. Tak dzieje się głównie ze szczeniętami czy też psami ras postrzeganych jako przyjacielskie. Wymuszone spotkania, zbyt krótkie i intensywne, powodują niepewność u psów i mogą prowadzić do reakcji zaalarmowania, strachu czy groźby.

5. NIEPRAWDĄ JEST, ŻE PSY “SAME SOBIE PORADZĄ”
Często słyszę właścicieli psów mówiących o dwóch psach, że “same sobie poradzą”, mimo że nie ma między nimi napięcia. Psy rzadko wybierają, z kim chcą się spotkać, dlatego na nas spada odpowiedzialność za przebieg interakcji. Pies może nie być wystarczająco silny fizycznie, może nie mieć wystarczająco silnej osobowości lub umiejętności, by zatrzymać interakcję, która powoduje stres, strach lub naraża go na ryzyko. Pies może poprosić nas o odejście, o pomoc. Ważne, byśmy byli przy psie nie tylko fizycznie, ale też psychicznie i emocjonalnie.

6. NIE OPIERAJ SWOICH DECYZJI NA UPRZEDZENIACH
Uprzedzenia w stosunku do rasy (niebezpieczne psy to pitt bulle, owczarki niemieckie, rottweilery…), płci (samce dobrze dogadują się z sukami i odwrotnie), wieku (szczeniaki muszą się bawić z innymi szczeniakami). Każdy pies jest inny; powinniśmy nauczyć się postrzegać je jako indywidualistów, bez względu na ich wygląd zewnętrzny.

7. NIE UFAJ TEMU, CO MÓWIĄ INNI WŁAŚCICIELE
“Mój pies jest przyjazny”, “mój pies uwielbia szczeniaki”, “mój pies dobrze się dogaduje z samcami (jeśli nie są dominujące, nie próbują nawiązać kontaktu wzrokowego, nie podchodzą za blisko do mnie, i nie dotykają zabawek mojego psa…)”. Właściciele psów kłamią, czasami nie zdając sobie z tego sprawy. Patrz na psy, one nigdy nie kłamią (jedyne psy, które kłamią, w pewnym sensie, to te, które zostały zahamowane i nie mają odwagi zareagować na spotkanie z innym psem).

8. NAWET JEŚLI PSY SIĘ BAWIĄ ZE SOBĄ, NALEŻY ZWRACAĆ UWAGĘ NA RÓWNOWAGĘ MIĘDZY NIMI
“Jak pięknie, bawią się!”. Może. Coś, co nam wydaje się zabawą, może być wyzwaniem, prowokacją, zachowaniem demonstracyjnym; sytuacja może nie być zrównoważona i spowodować duży dyskomfort dla psa, a nawet eskalować do walki. Zachowania, na które należy zwrócić uwagę to:
pogoń – zwłaszcza, jeśli zawsze to tylko jeden pies goni, a drugiemu nie udaje się go zatrzymać; lub gdy goniący pies chce ugryźć gonionego w grzbiet lub w tylne nogi;
objęcie – dwa psy stoją na tylnych łapach i obejmują się przednimi łapami, to zachowanie może wskazywać na wzrost intensywności i zamienić się w walkę;
zachowania silnego stresu lub lęku – wpadanie na właściciela, uderzanie właściciela zamkniętym pyskiem, popiskiwanie, trzymanie ogona pomiędzy łapami…

9. NAJLEPSZYM SPOSOBEM NA PRZERWANIE WALKI JEST NIEDOPUSZCZENIE DO JEJ ROZPOCZĘCIA
Ludzie często pytają, jak przerwać walkę. Najlepszym sposobem jest zapobieganie i niedopuszczenie do tego, by spotkanie stało się zbyt intensywne i niebezpieczne. Mimo że psy rzadko odnoszą obrażenia (często dochodzi do obrażeń, kiedy właściciele próbują je rozdzielić), walka jest dla nich bardzo stresującym, a czasem nawet traumatycznym doświadczeniem. Jeśli masz wątpliwości jak uniknąć walki, po prostu nie doprowadzaj do spotkania. Jeśli możesz, zobacz jak psy zachowują się w bezpiecznym środowisku, używając ogrodzenia jako bariery (na przykład ogrodzenie parku dla psów). Jeśli zachowanie nie jest przyjazne, jeśli twój pies nie chce wejść do środka, zapomnij o tym. W przypadku walki złap za obrożę, podnieś lekko, i kiedy psy się nie łapią, rozdziel je.

10. NIE WSZYSTKIM PSOM “SOCJALIZACJA” JEST POTRZEBNA DO SZCZĘŚCIA
Dla psa rodzinnego najważniejszym elementem zapewniającym mu szczęście jest dobra relacja z właścicielem, oraz z ewentualnym drugim psem w domu. Rodzina stanowi centrum wszystkiego. Pies nigdy nie powinien odczuwać strachu we własnym domu, ze względu na ludzi czy inne psy. Spotkania z innymi psami mogą być dobrą zabawą i mogą być pożyteczne, ale mogą też być źródłem stresu. To my musimy zrozumieć czy nasz pies naprawdę powinien spotykać inne nieznajome psy, czy może to robić, czy to lubi, czy to jest dla niego dobre.

To nie jest coś, co musimy robić, by być dobrymi właścicielami. Są inne zajęcia, które mogą uszczęśliwić naszego psa.